Deze maand hadden we met de sterrenclub Capella een opdrachtje : teken of fotografeer “De Berenklauw”.
Niet de bloem, maar het sterrenstelsel.
Zo gezegd zo gedaan.
Maar het moet ook gezegd, rapper gezegd dan gedaan.
Wolkenloze nacht, maanloze nacht, geen interessante exoplaneet waar te nemen, dat is al niet evident.
Maar gezien het in de eerste week van maart zowel elke nacht perfect weer was, is het dus gelukt.
Gelukt, maar ook weer rapper gezegd dan gedaan.
Omdat de monocamera gebruikt werd (hoe kom je er ook bij ?) dus vier keer het object moeten fotograferen. Eén keer met een roodfilter, dan een blauwfilter, dan een groenfilter, en als laatste met een Luminositeitsfilter.
Goe. En dan de foto ontwikkelen.
En dat is zelfs nog veel rapperderderderder gezegd dan gedaan. Niet alleen het ontwikkelen, maar ook het content zijn met het resultaat. Ook even een lijntje gegooid naar de clubspecialist Jean, en uiteindelijk toch tot een oplossing gekomen die me aanstaat.
Het probleem met dat ontwikkelen van een astrofoto is dat als je één iets prima krijgt, er andere dingen verkeerd lopen. Maar al bij al, na veel vijvenvijftigen en zessenzestigen toch content.
Eerst een zwaar ingezoomde foto met het hoofdobject :
Het stelsel linksboven is dus die Bear Claw Galaxy, of Bear Paw Galaxy. Een Blue Compact Dwarf (BCD) Galaxy. Geen lid van de lokale groep van onze Melkweg en de AndromedaNevel, want daarvoor staat het veel te ver weg : een kleine 10 miljoen parsec, of 28 miljoen lichtjaar. Het stelsel zou een 20.000 lichtjaar breed zijn, veel kleiner dan onze melkweg die eerder 100.000 lichtjaar meet, als je enkel naar de zichtbare delen kijkt. Als je de dark matter er bij telt (die zich je dus niet, dark, jawel) is onze melkweg zelfs eerder 300.000 lichtjaar.
Het verbaasde me wat dat een dwergstelsel van zo ver zichtbaar is, want zelfs in onze eigen lokale groep zijn nog niet alle dwergstelsels gevonden. Maar zo een BCD is een beetje een buitenbeentje : er zijn nogal wat stervormingsregio’s, en daardoor is het een pak helderder dan klassieke stelsels. Daarmee ook die aanduiding “Blue”.
Rechtsonder de foto staat een mooi balkspiraaltje, NGC2537A.
Als je goed kijkt, dan zie je trouwens nog vele andere toefjes op de foto, allemaal andere melkwegen. Moet nogal een gedoe met wegwijzers zijn.
Volgende ingezoomde foto, IC2233.
Vanaf de Berenklauw de wegwijzer iets naar rechts volgen en dan zie je deze, een stelsel zichtbaar van de zijkant.
Probeer op deze foto ook maar eens alle hints van andere melkwegen te tellen. Alles wat niet een mooi rond bolleken is, is een gigantisch stelsel dat gigantisch ver weg van ons staat.
De zeer heldere sterren met die spikes zijn uiteraard ook sterren. 
Dan voor de puristen nog even een volledige overzichtsfoto van het gebied :
Heb ook een programma laten uitzoeken wat er nu allemaal op staat van andere stelsels, al is die lijst is totaal niet volledig, er staat veel meer op :
Technisch Info
25cm Newton f4.7
ZWO 2600mm camera,
Baader LRGB filters
20 subs voor R, G en B
54 subs voor de Luminosity
alle subs 150s belicht
Bewerking in PixInsight en Photoshop
Ter Info
Dit artikel verscheen eerst op de blog van fotografiepieter.be : https://www.fotografiepieter.be/285-berenklauw-of-ngc-2537-en-ic2233
Omdat het initiatief voor deze foto vanuit de club kwam heb ik het artikel ook hier geplaatst. Maar, eum, hou de site fotografiepieter in het oog, nu en dan komt er wel eens iets al dan niet interessants op te voorschijn. Geheimtip. A ja.
