Deze maand hadden we met de sterrenclub Capella een opdrachtje : teken of fotografeer “De Berenklauw”.
Niet de bloem, maar het sterrenstelsel.

Zo gezegd zo gedaan.
Maar het moet ook gezegd, rapper gezegd dan gedaan. 

Wolkenloze nacht, maanloze nacht, geen interessante exoplaneet waar te nemen, dat is al niet evident.
Maar gezien het in de eerste week van maart zowel elke nacht perfect weer was, is het dus gelukt.

Gelukt, maar ook weer rapper gezegd dan gedaan.
Omdat de monocamera gebruikt werd (hoe kom je er ook bij ?) dus vier keer het object moeten fotograferen. Eén keer met een roodfilter, dan een blauwfilter, dan een groenfilter, en als laatste met een Luminositeitsfilter. 

Goe. En dan de foto ontwikkelen.
En dat is zelfs nog veel rapperderderderder gezegd dan gedaan. Niet alleen het ontwikkelen, maar ook het content zijn met het resultaat. Ook even een lijntje gegooid naar de clubspecialist Jean, en uiteindelijk toch tot een oplossing gekomen die me aanstaat.
Het probleem met dat ontwikkelen van een astrofoto is dat als je één iets prima krijgt, er andere dingen verkeerd lopen. Maar al bij al, na veel vijvenvijftigen en zessenzestigen toch content. 

Eerst een zwaar ingezoomde foto met het hoofdobject :

Het stelsel linksboven is dus die Bear Claw Galaxy, of Bear Paw Galaxy. Een Blue Compact Dwarf (BCD) Galaxy. Geen lid van de lokale groep van onze Melkweg en de AndromedaNevel, want daarvoor staat het veel te ver weg : een kleine 10 miljoen parsec, of 28 miljoen lichtjaar. Het stelsel zou een 20.000 lichtjaar breed zijn, veel kleiner dan onze melkweg die eerder 100.000 lichtjaar meet, als je enkel naar de zichtbare delen kijkt. Als je de dark matter er bij telt (die zich je dus niet, dark, jawel) is onze melkweg zelfs eerder 300.000 lichtjaar. 

Het verbaasde me wat dat een dwergstelsel van zo ver zichtbaar is, want zelfs in onze eigen lokale groep zijn nog niet alle dwergstelsels gevonden. Maar zo een BCD is een beetje een buitenbeentje : er zijn nogal wat stervormingsregio’s, en daardoor is het een pak helderder dan klassieke stelsels. Daarmee ook die aanduiding “Blue”.

Rechtsonder de foto staat een mooi balkspiraaltje, NGC2537A.

Als je goed kijkt, dan zie je trouwens nog vele andere toefjes op de foto, allemaal andere melkwegen. Moet nogal een gedoe met wegwijzers zijn.


Volgende ingezoomde foto, IC2233.
Vanaf de Berenklauw de wegwijzer iets naar rechts volgen en dan zie je deze, een stelsel zichtbaar van de zijkant.

Probeer op deze foto ook maar eens alle hints van andere melkwegen te tellen. Alles wat niet een mooi rond bolleken is, is een gigantisch stelsel dat gigantisch ver weg van ons staat.
De zeer heldere sterren met die spikes zijn uiteraard ook sterren. 

Dan voor de puristen nog even een volledige overzichtsfoto van het gebied :

Heb ook een programma laten uitzoeken wat er nu allemaal op staat van andere stelsels, al is die lijst is totaal niet volledig, er staat veel meer op :

Technisch Info

25cm Newton f4.7

ZWO 2600mm camera,
Baader LRGB filters 

20 subs voor R, G en B
54 subs voor de Luminosity
alle subs 150s belicht

Bewerking in PixInsight en Photoshop

Ter Info
Dit artikel verscheen eerst op de blog van fotografiepieter.be : https://www.fotografiepieter.be/285-berenklauw-of-ngc-2537-en-ic2233
Omdat het initiatief voor deze foto vanuit de club kwam heb ik het artikel ook hier geplaatst. Maar, eum, hou de site fotografiepieter in het oog, nu en dan komt er wel eens iets al dan niet interessants op te voorschijn. Geheimtip. A ja.

Paar dagen geleden met de Maksutov 180 en een ZWO290mm planetaire camera in totaal 33 filmpjes gemaakt van Jupiter. Geen kleurenfilters, geen ADC, gewoon zwartwit creaties.
Een ander filmpje :

Wat extra info en beeldje te vinden op :
https://www.fotografiepieter.be/275-jupiter-in-the-movies

Voor het ogenblik heb ik de eer en het genoegen om te mogen observeren met een 80cm telescoop op het dak van de Fysica (boven op den D dus) in Leuven. 

Bedoeling is om door het gebruik die zo fijn mogelijk te kunnen afstellen. Net als bij onze amateurtelescopen en observatoria (aca tuinkottekes) is er bij dergelijke professionele telescopen hier en daar wel wat finetuning nodig. 

De bedoeling is dat de telescoop later verhuist naar zijn definitieve locatie : boven op de top van La Palma, in het kader van het Marvel project. Er komen er daar trouwens vier op een rij van dergelijke telescopen. Vier op een rij, winnende combinatie ! Zal er nog wel eens iets over schrijven.

Naast het afregelen, en observeren van veranderlijke sterren, is er ook wat tijd voorzien om Pretty Pictures te maken. De locatie van de telescoop is uiteraard niet ideaal, boven op een warm gebouw, naast blazende airconditionings. Planeetfoto’s zullen dus niet lukken, maar er is wel iets te doen met andere objecten. Zoals deze welbekende ringnevel in de Lier.

Deze sterrenfoto’s werden gemaakt door aparte foto’s te nemen met een gekoelde zwartwit Full Frame camera, met filters er voor, en dat in de vier kleuren Rood, Groen, Blauw, en (ahumm) Light. In totaal een tiental uur bezig geweest met opnemen. Van al die aparte foto’s wordt dan één enkele kleurfoto van gemaakt. Zoals de beroemde fotograaf Ansel Adams, zegt : “You don’t take a photograph, you make it”. Voor gewone fotografie is dat zo, voor astrofotografie is dat nog veel meer het geval.

Deze versies heb ik niet zelf gemaakt maar uitbesteed aan Jean Lammertyn. Doordat ik de rotator nog niet goed beheerste, en door wat slordigheid wegens het late uur, waren de vier nachten gemaakt met een verschillende rotatie in de foto’s en dat maakte het compileren van de foto extra moeilijk. En ere wie ere toe komt, Jean is wel een grootmeester in het werken met astrofotografiesoftware. 

Genoeg gekwebbeld, de foto’s :

Een beetje ingezoomd geeft dit dit beeldeken :

(bron : https://www.fotografiepieter.be/272-ringnevel-in-de-lier-messier-58)