Paar dagen geleden met de Maksutov 180 en een ZWO290mm planetaire camera in totaal 33 filmpjes gemaakt van Jupiter. Geen kleurenfilters, geen ADC, gewoon zwartwit creaties. Een ander filmpje :
Nieuw speelgoed gearriveerd : een 18cm Maksutov Newton teleskoop, f15 !
Een watte ?
Wel, er zijn veel soorten telescopen : met spiegels, met lenzen, de grootte kan variëren, en ook de lengte van brandpuntsafstand, er kunnen extra spiegels en extra lenzen gemonteerd worden, en er kan een meniscus aanwezig zijn.
Wa ? Een meniscus ?
Dat is de naam voor een extra lens die er aan de voorkant van dit tiepe kijker gemonteerd wordt. Je kan het je zo voorstellen : het licht komt aan de voorkant door die lens, reflecteert op een spiegel langs achter in de buis, middenin die meniscus vooraan zit dan nog een extra spiegelke dat het licht terug naar achter reflecteert waar je het dan kan zien.
En waarom is dat nodig ???
Wel, de telescoop heeft namelijk een brandpunt van 2700mm, dat is dus bijna 3 meter. Als je dat licht niet een beetje heen en weer laat ketsen zou je een nogal lange buis nodig hebben.
Aja, maar kan je dan geen kortere brandpuntsafstand, en dus een korter buis pakken ?
Wel, ja en neen. Een kortere brandpuntsafstand heeft als voordeel dat het toestel lichtsterker is. Net zoals in de fotografie : een lens ingesteld op f2 heeft een veel kortere belichtingstijd nodig dan eentje op f32, ttz. vijf keer korter. Goed om bewegende dingen mee te fotograferen, maar nadeel is dat het scherptegebied veel kleiner is. Dikwijls wel artistieker.
Bij telescopen zorgt een kortere brandpuntsafstand ervoor dat je sneller licht verzamelt en dat de objecten dus helderder lijken, en makkelijker te fotograferen zijn.
Dat lijkt toch toppie, waarom dan toch die langere brandpuntsafstand ?
Awel, omdat een langere brandpuntsafstand een iets groter beeld oplevert in het brandpunt. De kleine details worden beter gepresenteerd en zijn dus makkelijker te fotograferen. Interessant bij planeten en de maan. En dat zo een telescoop minder lichtsterk is, dat is niet zo erg want maan en planeten zijn zowiezo zeer helder.
A ja, zegt dat dan. Wel een rare naam, Maksutov ?
PieterTov zou nog raarder zijn toch ?
En, hebde er al iet mee gedaan ?
A picture says more than a thousand words :
Amaj, ma wa ziede hier allemaal op ? Dit is Pluto toch zeker ? Zo ver weg ?
Slimmeke, neen, dit is Saturnus met zijn ringen.
Als je goed kijkt zie je ook een smal zwart streepje aan de buitenkant van de ringen, ze noemen dat de Cassini-scheiding. Is een gebied met minder materiaal in.
In het midden zie je ook een heldere band, en hoger en lager wat donkerder banden. Ook de schaduw van de ringen op het oppervlak is te zien.
Saturnus ? Maar normaal ziede die ringen toch veel beter dan dees streppekes ?
Ha, goede opmerking. Net als de zon in de zomer hoog staat, en in de winter laag, zie je Saturnus soms van de onderkant, en soms van de bovenkant. De moment dat dat wisselt zie je dus de ringen van de zijkant. Dat is voor volgend jaar.
Jawadde, interessant, dat is de Maks, en Tof !
Ziedewel, Maks en Tov, MaksuTov.
Ja zeg. En waarom die Bojs in de titel ? Ik ken da nie ?
Het was al wat kouder vannacht, had een boj aan tegen de koude.
Voor het ogenblik heb ik de eer en het genoegen om te mogen observeren met een 80cm telescoop op het dak van de Fysica (boven op den D dus) in Leuven.
Bedoeling is om door het gebruik die zo fijn mogelijk te kunnen afstellen. Net als bij onze amateurtelescopen en observatoria (aca tuinkottekes) is er bij dergelijke professionele telescopen hier en daar wel wat finetuning nodig.
De bedoeling is dat de telescoop later verhuist naar zijn definitieve locatie : boven op de top van La Palma, in het kader van het Marvel project. Er komen er daar trouwens vier op een rij van dergelijke telescopen. Vier op een rij, winnende combinatie ! Zal er nog wel eens iets over schrijven.
Naast het afregelen, en observeren van veranderlijke sterren, is er ook wat tijd voorzien om Pretty Pictures te maken. De locatie van de telescoop is uiteraard niet ideaal, boven op een warm gebouw, naast blazende airconditionings. Planeetfoto’s zullen dus niet lukken, maar er is wel iets te doen met andere objecten. Zoals deze welbekende ringnevel in de Lier.
Deze sterrenfoto’s werden gemaakt door aparte foto’s te nemen met een gekoelde zwartwit Full Frame camera, met filters er voor, en dat in de vier kleuren Rood, Groen, Blauw, en (ahumm) Light. In totaal een tiental uur bezig geweest met opnemen. Van al die aparte foto’s wordt dan één enkele kleurfoto van gemaakt. Zoals de beroemde fotograaf Ansel Adams, zegt : “You don’t take a photograph, you make it”. Voor gewone fotografie is dat zo, voor astrofotografie is dat nog veel meer het geval.
Deze versies heb ik niet zelf gemaakt maar uitbesteed aan Jean Lammertyn. Doordat ik de rotator nog niet goed beheerste, en door wat slordigheid wegens het late uur, waren de vier nachten gemaakt met een verschillende rotatie in de foto’s en dat maakte het compileren van de foto extra moeilijk. En ere wie ere toe komt, Jean is wel een grootmeester in het werken met astrofotografiesoftware.
Een paar weken geleden nog eens een kleurenfotooke genomen van een melkwegstelsel.
De naam ervan is Fireworks Galaxy. Waarschijnlijk door de overvloed aan kleuren in het ding.
Deze galaxie ziet er net iets oranjer uit dan de meeste. Hij staat in het sterrenbeeld De Zwaan, dat is dus dicht tegen de melkweg. Het licht van de Fireworks moet zich dus een weg banen door het stof van onze eigen melkweg. En dat maakt dat blauw wat weggekaatst wordt, en rood/oranje er beter doorheen geraakt. Een beetje zoals met onze zon, als die onder gaat dan is die ook oranjerderderder.
Er werden een 70tal opnames gemaakt van 150seconden met een ZWO kleurencamera op een Newton 25cm f5.6 kijker.