Categorie archieven: PieterVuylsteke

Berenklauw, Bear Paw Galaxy, Bear Claw Galaxy

Geplaatst op door

Deze maand hadden we met de sterrenclub Capella een opdrachtje : teken of fotografeer “De Berenklauw”.
Niet de bloem, maar het sterrenstelsel.

Zo gezegd zo gedaan.
Maar het moet ook gezegd, rapper gezegd dan gedaan. 

Wolkenloze nacht, maanloze nacht, geen interessante exoplaneet waar te nemen, dat is al niet evident.
Maar gezien het in de eerste week van maart zowel elke nacht perfect weer was, is het dus gelukt.

Gelukt, maar ook weer rapper gezegd dan gedaan.
Omdat de monocamera gebruikt werd (hoe kom je er ook bij ?) dus vier keer het object moeten fotograferen. Eén keer met een roodfilter, dan een blauwfilter, dan een groenfilter, en als laatste met een Luminositeitsfilter. 

Goe. En dan de foto ontwikkelen.
En dat is zelfs nog veel rapperderderderder gezegd dan gedaan. Niet alleen het ontwikkelen, maar ook het content zijn met het resultaat. Ook even een lijntje gegooid naar de clubspecialist Jean, en uiteindelijk toch tot een oplossing gekomen die me aanstaat.
Het probleem met dat ontwikkelen van een astrofoto is dat als je één iets prima krijgt, er andere dingen verkeerd lopen. Maar al bij al, na veel vijvenvijftigen en zessenzestigen toch content. 

Eerst een zwaar ingezoomde foto met het hoofdobject :

Het stelsel linksboven is dus die Bear Claw Galaxy, of Bear Paw Galaxy. Een Blue Compact Dwarf (BCD) Galaxy. Geen lid van de lokale groep van onze Melkweg en de AndromedaNevel, want daarvoor staat het veel te ver weg : een kleine 10 miljoen parsec, of 28 miljoen lichtjaar. Het stelsel zou een 20.000 lichtjaar breed zijn, veel kleiner dan onze melkweg die eerder 100.000 lichtjaar meet, als je enkel naar de zichtbare delen kijkt. Als je de dark matter er bij telt (die zich je dus niet, dark, jawel) is onze melkweg zelfs eerder 300.000 lichtjaar. 

Het verbaasde me wat dat een dwergstelsel van zo ver zichtbaar is, want zelfs in onze eigen lokale groep zijn nog niet alle dwergstelsels gevonden. Maar zo een BCD is een beetje een buitenbeentje : er zijn nogal wat stervormingsregio’s, en daardoor is het een pak helderder dan klassieke stelsels. Daarmee ook die aanduiding “Blue”.

Rechtsonder de foto staat een mooi balkspiraaltje, NGC2537A.

Als je goed kijkt, dan zie je trouwens nog vele andere toefjes op de foto, allemaal andere melkwegen. Moet nogal een gedoe met wegwijzers zijn.


Volgende ingezoomde foto, IC2233.
Vanaf de Berenklauw de wegwijzer iets naar rechts volgen en dan zie je deze, een stelsel zichtbaar van de zijkant.

Probeer op deze foto ook maar eens alle hints van andere melkwegen te tellen. Alles wat niet een mooi rond bolleken is, is een gigantisch stelsel dat gigantisch ver weg van ons staat.
De zeer heldere sterren met die spikes zijn uiteraard ook sterren. 



Dan voor de puristen nog even een volledige overzichtsfoto van het gebied :

Heb ook een programma laten uitzoeken wat er nu allemaal op staat van andere stelsels, al is die lijst is totaal niet volledig, er staat veel meer op :

Technisch Info

25cm Newton f4.7

ZWO 2600mm camera,
Baader LRGB filters 

20 subs voor R, G en B
54 subs voor de Luminosity
alle subs 150s belicht

Bewerking in PixInsight en Photoshop

Ter Info
Dit artikel verscheen eerst op de blog van fotografiepieter.be : https://www.fotografiepieter.be/285-berenklauw-of-ngc-2537-en-ic2233
Omdat het initiatief voor deze foto vanuit de club kwam heb ik het artikel ook hier geplaatst. Maar, eum, hou de site fotografiepieter in het oog, nu en dan komt er wel eens iets al dan niet interessants op te voorschijn. Geheimtip. A ja.

Bojs en Toys.

Geplaatst op door

Nieuw speelgoed gearriveerd : een 18cm Maksutov Newton teleskoop, f15 !


Een watte ? 

Wel, er zijn veel soorten telescopen : met spiegels, met lenzen, de grootte kan variëren, en ook de lengte van brandpuntsafstand, er kunnen extra spiegels en extra lenzen gemonteerd worden, en er kan een meniscus aanwezig zijn. 


Wa ? Een meniscus ?

Dat is de naam voor een extra lens die er aan de voorkant van dit tiepe kijker gemonteerd wordt. Je kan het je zo voorstellen : het licht komt aan de voorkant door die lens, reflecteert op een spiegel langs achter in de buis, middenin die meniscus vooraan zit dan nog een extra spiegelke dat het licht terug naar achter reflecteert waar je het dan kan zien. 

En waarom is dat nodig ???

Wel, de telescoop heeft namelijk een brandpunt van 2700mm, dat is dus bijna 3 meter. Als je dat licht niet een beetje heen en weer laat ketsen zou je een nogal lange buis nodig hebben.

Aja, maar kan je dan geen kortere brandpuntsafstand, en dus een korter buis pakken ?

Wel, ja en neen. Een kortere brandpuntsafstand heeft als voordeel dat het toestel lichtsterker is. Net zoals in de fotografie : een lens ingesteld op f2 heeft een veel kortere belichtingstijd nodig dan eentje op f32, ttz. vijf keer korter. Goed om bewegende dingen mee te fotograferen, maar nadeel is dat het scherptegebied veel kleiner is. Dikwijls wel artistieker.

Bij telescopen zorgt een kortere brandpuntsafstand ervoor dat je sneller licht verzamelt en dat de objecten dus helderder lijken, en makkelijker te fotograferen zijn.


Dat lijkt toch toppie, waarom dan toch die langere brandpuntsafstand ?

Awel, omdat een langere brandpuntsafstand een iets groter beeld oplevert in het brandpunt. De kleine details worden beter gepresenteerd en zijn dus makkelijker te fotograferen. Interessant bij planeten en de maan. En dat zo een telescoop minder lichtsterk is, dat is niet zo erg want maan en planeten zijn zowiezo zeer helder.

A ja, zegt dat dan. Wel een rare naam, Maksutov ?

PieterTov zou nog raarder zijn toch ?

En, hebde er al iet mee gedaan ?

A picture says more than a thousand words :

Amaj, ma wa ziede hier allemaal op ? Dit is Pluto toch zeker ? Zo ver weg ?

Slimmeke, neen, dit is Saturnus met zijn ringen.

Als je goed kijkt zie je ook een smal zwart streepje aan de buitenkant van de ringen, ze noemen dat de Cassini-scheiding. Is een gebied met minder materiaal in.

In het midden zie je ook een heldere band, en hoger en lager wat donkerder banden. Ook de schaduw van de ringen op het oppervlak is te zien.


Saturnus ? Maar normaal ziede die ringen toch veel beter dan dees streppekes ?

Ha, goede opmerking. Net als de zon in de zomer hoog staat, en in de winter laag, zie je Saturnus soms van de onderkant, en soms van de bovenkant. De moment dat dat wisselt zie je dus de ringen van de zijkant. Dat is voor volgend jaar.

Jawadde, interessant, dat is de Maks, en Tof !

Ziedewel, Maks en Tov, MaksuTov.


Ja zeg. En waarom die Bojs in de titel ? Ik ken da nie ?

Het was al wat kouder vannacht, had een boj aan tegen de koude.


Zievereer. 

bron : https://www.fotografiepieter.be/273-bojs-and-toys

Ringnevel in de Lier (M57)

Geplaatst op door

Voor het ogenblik heb ik de eer en het genoegen om te mogen observeren met een 80cm telescoop op het dak van de Fysica (boven op den D dus) in Leuven. 

Bedoeling is om door het gebruik die zo fijn mogelijk te kunnen afstellen. Net als bij onze amateurtelescopen en observatoria (aca tuinkottekes) is er bij dergelijke professionele telescopen hier en daar wel wat finetuning nodig. 

De bedoeling is dat de telescoop later verhuist naar zijn definitieve locatie : boven op de top van La Palma, in het kader van het Marvel project. Er komen er daar trouwens vier op een rij van dergelijke telescopen. Vier op een rij, winnende combinatie ! Zal er nog wel eens iets over schrijven.

Naast het afregelen, en observeren van veranderlijke sterren, is er ook wat tijd voorzien om Pretty Pictures te maken. De locatie van de telescoop is uiteraard niet ideaal, boven op een warm gebouw, naast blazende airconditionings. Planeetfoto’s zullen dus niet lukken, maar er is wel iets te doen met andere objecten. Zoals deze welbekende ringnevel in de Lier.

Deze sterrenfoto’s werden gemaakt door aparte foto’s te nemen met een gekoelde zwartwit Full Frame camera, met filters er voor, en dat in de vier kleuren Rood, Groen, Blauw, en (ahumm) Light. In totaal een tiental uur bezig geweest met opnemen. Van al die aparte foto’s wordt dan één enkele kleurfoto van gemaakt. Zoals de beroemde fotograaf Ansel Adams, zegt : “You don’t take a photograph, you make it”. Voor gewone fotografie is dat zo, voor astrofotografie is dat nog veel meer het geval.

Deze versies heb ik niet zelf gemaakt maar uitbesteed aan Jean Lammertyn. Doordat ik de rotator nog niet goed beheerste, en door wat slordigheid wegens het late uur, waren de vier nachten gemaakt met een verschillende rotatie in de foto’s en dat maakte het compileren van de foto extra moeilijk. En ere wie ere toe komt, Jean is wel een grootmeester in het werken met astrofotografiesoftware. 

Genoeg gekwebbeld, de foto’s :

Een beetje ingezoomd geeft dit dit beeldeken :

(bron : https://www.fotografiepieter.be/272-ringnevel-in-de-lier-messier-58)

Fireworks Galaxie

Geplaatst op door

Een paar weken geleden nog eens een kleurenfotooke genomen van een melkwegstelsel.

De naam ervan is Fireworks Galaxy. Waarschijnlijk door de overvloed aan kleuren in het ding.

Deze galaxie ziet er net iets oranjer uit dan de meeste. Hij staat in het sterrenbeeld De Zwaan, dat is dus dicht tegen de melkweg. Het licht van de Fireworks moet zich dus een weg banen door het stof van onze eigen melkweg. En dat maakt dat blauw wat weggekaatst wordt, en rood/oranje er beter doorheen geraakt. Een beetje zoals met onze zon, als die onder gaat dan is die ook oranjerderderder.

Er werden een 70tal opnames gemaakt van 150seconden met een ZWO kleurencamera op een Newton 25cm f5.6 kijker. 

Leo Quadruplet, een vluggertje

Geplaatst op door

Een vluggertje van gisterenavond. 

Veertien foto’s van 2.5 minuten, in totaal dus 35 minuten.

Zou beter zijn als dit 35 uur zou zijn, en in kleur, en beter bewerkt (ruis…), maar dan zou het geen vluggertje geweest zijn.
aja.