Zover hebben we gewandeld gisteren op onze activiteit ” Nacht van de Duisternis”. Met zo´n 20 wandelaars, nog wat bezoekers in ´t Paenhuys, en heel wat Capella leden, komen we toch aan een 35- tal aanwezigen.
We wandelden naar de Marollenkapel, genoten van de kosmos prssentatie van Bart, en konden zelfs naar de Maan kijken met de bino.
Zo’n 40-tal geïnteresseerden meldden zich present voor dit fascinerend verhaal. De geologische omstandigheden die een rol speelden bij de ontwikkeling van leven op onze planeet zouden wel eens bepalend kunnen zijn voor het (tot nu toe) unieke karakter van leven op Aarde. Statistisch moet er wel een soortgelijke variant bestaan in het heelal, maar de geologie en alle toevalligheden maken de kans dan weer erg klein.
Earthrise, 24 december 1968. Meer dan 50 jaar geleden namen de astronauten tijdens de Apollo 8-missie een foto die voorgoed de manier waarop de mens naar de Aarde kijkt. Onze planeet was niet langer ‘maar’ een dorre steenplaneet, net zoals Mercurius, Mars, of Venus. De mens ontdekte een ‘blauwe knikker’, omgeven door een uiterst kwetsbare, flinterdunne atmosfeer die het leven op onze planeet mogelijk maakt.
Deze meer ‘externe’ kijk op de Aarde heeft uiteindelijk aanleiding gegeven tot het besef dat het leven op Aarde zich niet zomaar heeft aangepast aan de veranderende planetaire voorwaarden, maar dat het leven op Aarde een actieve rol heeft gespeeld – en nog steeds speelt – in heel complex spel van terugkoppelingen met de atmosfeer, hydrosfeer en geosfeer om de planeet leefbaar te houden … nu al voor meer dan 3 miljard jaar.
Deze holistische kijk op onze ‘levende planeet’, doet ons ook anders kijken naar de ontelbare exoplaneten in ons universum, en de vraag of deze exoplaneten mogelijk leven huisvesten. En dan ontdekken we meer en meer hoe uniek onze planeet misschien wel is.