Doordat Joost en mezelf op éénzelfde avond een opname deden van Jupiter met beiden een Skywatcher Maksutov met verschillende diameters evenals camera’s met dezelfde pixel grootte maar verschillende sensors, leek het me leuk om eens de verschillen tussen de opstellingen te bekijken. De berekeningen gebeurden op https://astronomy.tools/.
Zoals je hierboven kan zien, toont de kleinere Mak veel minder details, maar we hadden toch dezelfde pixelsize enzo? Hoe zit dat nu?
De technische gegevens van de 2 opstellingen:
- PlayerOne: SONY IMX664 1/1.8″ CMOS, 2704×1540, 7.8mm×4.5mm, 2.9µm
Op een Skywatcher MAK180/2700 - Touptek: Aptina IMX290, 1920×1080, 5,6 x 3,1, 2.9µm
Op een Skywatcher MAK127/1500
- Hoeveel licht kan de telescoop ontvangen
Omdat het glasoppervlakte een kwadraat is van de straal, kan je snel berekenen dat de MAK180 ten opzichte van de MAK127 2x zoveel fotonen zal ontvangen. (180²/127²) Nu is het natuurlijk zo dat je bij planeten iets minder problemen hebt met het aantal fotonen wegens de helderheid van het object. - FOV of Field of View
Deze is 0.17°x0.09° voor de MAK180 tov 0.21°x0.12° voor de MAK127. Beiden zijn oversampled maar bij de MAK180 is dit veel sterker waardoor guidances uitdagender is. Wegens de manier van stacking en het feit dat we snelle frames nemen, speelt dit iets minder mee. Wel een uitdaging voor DSO. (deep sky) - Resolutie
Alhoewel beide camera’s dezelfde pixel grootte hebben, is de IMX664 iets groter dan de IMX290. De MAK127 heeft een resolutie van 0.4″/pixel terwijl de MAK180 tot een resolutie gaat van 0.22″/pixel. Hierdoor zie je dus in de foto’s beter de wolkenlijnen.
We kunnen dus wel samenvatten met de bovenstaande beelden dat de uitspraak “size matters” ook op planeten geldig blijft. De hogere resolutie van de grotere MAK zorgt voor meer details in de wolken. Natuurlijk speelt de bewerking van de beelden ook wel een rol, evenals de seeing op het moment van beide opnames, maar het resultaat zal ongeveer hetzelfde blijven.
